پيش كشي تقديم به امام دلها ؛ مهدي موعود اباصالح المهدي عجل الله تعالی فرجه شریف

آخرین جرعه ی این جام

 همه می پرسند:

چیست در زمزمه ی مبهم آب؟

چیست در همهمه ی دلکش برگ؟

چیست در بازی آن ابر سپید،

روی این آبی آرام بلند،

که تو را می برد این گونه به ژرفای خیال؟

   .....

چیست در خلوت خاموش کبوترها؟

چیست در کوشش بی حاصل موج؟

چیست در خنده ی جام؟

که تو چندین ساعت،

مات ومبهوت به آن می نگری؟!

نه به ابر،

نه به آب،

نه به برگ...

نه به این آبی آرام بلند...

نه به این خلوت خاموش کبوترها...

نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام...

من به این جمله نمی اندیشم...

 ....

من،مناجات درختان را، هنگام سحر...

رقص عطر گل یخ رابا باد...

نفس پاک شقایق را درسینه ی کوه،

صحبت چلچله ها را باصبح،

نبض پاینده ی هستی را در گندم زار...

گردش رنگ وطراوت را در گونه ی گل...

همه را می شنوم،می بینم...

من به این جمله نمی اندیشم...!

  ....

به تو می اندیشم

ای سراپا همه خوبی،

تک وتنها به تو می اندیشم...

همه وقت...

همه جا...

من به هرحال که باشم به تو می اندیشم...

تو بدان این را، تنها تو بدان!

تو بیا

تو بمان بامن ، تنها تو بمان..

تو بمان با دل و تنهايي من ...

  .....

جای مهتاب به تاریکی شب ها تو بتاب

من فدای تو، به جای همه گل هل تو بخند...

اینک این من که به پای تو در افتادم باز

ریسمانی کن از آن ساغر نور

تو بگیر،

تو ببند

تو ببر ...

تو ببر ...

تو ببر 

   ....

تو بخواه

پاسخ چلچله ها را، تو بگو!

قصه ی ابر هوا را،تو بخوان!

تو بمان بامن ،تنها تو بمان...

در دل ساغر هستی تو بجوش...

من همین یک نفس از جرعه ی جانم باقی ست،

آخرین جرعه ی این جام تهی را...

 تو بنوش...تو بنوش ... تو بنوش ....

السلام عليك يا اباصالح المهدي عجل الله تعالی فرجه شریف

التماس دعا