به شخصه بخوام راند و توصیف کنم ازش به عنوان یه رمان جنایی روانشناختی و کمی سیاسی نام می برم. توضیح عاشقانه رمان خیلی کمه توش... دقیقا عاشقانه رمان چیز خاصی و دنبال نمی کنه. اگه کسی که از راند خواهان یه عاشقانه هست واقعا باید من برای خودم متاسف باشم چون کمترین زحمتی که من گاهی روی صحنه ها میکشم همین صحنه های عاشقانه هست. یعنی اونقدر ضعیف نوشتم که جایی که خواننده جذب میشه قسمت های عاشقانه رمانه؟ من وقتی راند و ساختم شخصیت ها رو ساختم ادما رو ساختم وجود و روح و ذهن ساختم. خواستم یکی مثل مهران یه شخصیت خاص ماندگار باشه، احساس انریکو رفتارش برداشتی از فیلم و روحیات و داستان های عشقی نباشه. انریکو، پویش تغییر کرده باشه. پویشی باشه که گاهی ناخوداگاه رفتاری از گذشته نشون میده اما در عین حال متفاوت شده دیگه پویش نیست. خواستم اتش دختر بچه ای باشه که عوض شده عاشق بوده؛ باخته، دل کنده، سنگ شده. خواستم کامران و فرانک و معتمدی و بهار و عماد و حتی زهره تعریف شده باشن. واقعی باشن. ممکن باشن. نخواستم دنبال اینکه عماد چطور عاشق شد یا پویش چطور دل به اتش بست باشم. پویش یه نفر بود با رویای هیجان، پویش از اولشم دنبال تفاوت ها بود. اون زندگی که داشت ارضاش نمی کرد دنبال چیز فراتری بود و فکر می کنم شخصیت انریکو این و تا حدی بهش داده. و چهار سال؟ چهار سال نبود من پنج ساله راند و رئیس کیه رو می نویسم. دو سال رئیس کیه و سه سالم راند...

همیشه بهترین داستان ها در طول زمان های طولانی نوشته شدن. البته نمیگم راند بهترینه اما من تمام تلاشم و کردم بهترین باشه خوب باشه وجود راند پر از حرف باشه. پر از زندگی...

نمیدونم تا چه حد موفق بودم اما واقعا از تک تکتون ممنونم که این همه همراهم بودین این همه تحملم کردین این همه بهم محبت داشتین که گاهی از محبتتون اشک شوق از چشمام جاری بشه.

ممنونتونم.

من تلاشم و می کنم سریعتر بنویسم. بیشتر پست بزارم این قسمتا رد بشن یکم سبک تر بشه این صحنه تموم بشه پستا رو سرعت میدم. نوشتن این پستا واقعا افکارم و بهم میریزه. مرتب کردنشون. جمع کردنشون گاهی برای یه سوال روزها فکر می کنم و چندین بار عوضش می کنم.