تظاهرات هواداران منچستر سیتی پس از شکسته شدن پای لین پاردو توسط جرج بست، گلزنی دنیس لو با پاشنه پا، بازی کردن پیتر اشمایکل برای هر دو تیم بزرگ شهر و نباختن در هیچ کدام از داربی ها، گلزنی مایکل اوون در دقیقه 5+90 و برتری 4-3 شیاطین سرخ در سال 2011 فقط و تنها فقط گوشه ای از داربی ثروتمند ترین ها می باشد و البته داربی منچستر. وقتی موعد داربی شهر منچستر می رسد، حال و هوای شهر ملتهب می شود هر چند که امسال هیچ کدام از دو تیم در قد و قواره تیم های مدعی نبودند و نیستند.

بازی رفت در ورزشگاه اولدترافورد که یکی از خواب آور ترین فوتبال های فصل بود و بازی برگشت همین دیروز در ورزشگاه اتحاد برگزار شد که در مقایسه با بازی رفت، بهتر بود. باز هم مارکوس رشفورد خبرساز شد و باز هم در یک بازی بزرگ و حیثیتی گل زد آن هم یک گل 3 امتیازی که پایانی بود بر همه شک و تردیدها درباره او. به نظر می رسد که رشفورد آمده که حالا حالاها بماند و گل بزند و از آن دسته بازیکنانی نیست که یک جرقه ای بزنند و دیگر هیچ. به حرکات این پسرک 18 ساله که نگاه می کنیم، نوید از یک بازیکن معمولی نمی دهد. وقتی آن طور دیمیکلیس را محو کرده و ضربه نهایی را به بهترین شکل ممکن با تور دروازه جو هارت دروازه بان تراز اول لیگ برتر آشنا می کند. به قول دنی مرفی کارشناس تلویزیونی که می گوید گل رشفورد یک گل آگوئرویی (Aguero-esque) بود. (مشابه سبک گل های آگوئرو بود)

دیمیکلیس آن قدر در مقابل رشفورد مرتکب اشتباه و خطا می شد که عصبانیت را به وضوح در چهره اش می دیدیم. نمره دیمیکلیس در پایان بازی 2 از 10 بود. یعنی فرا تر از فاجعه! این بزرگ ترین اتفاق نیمه اول بود. شاید اگر وینسنت کمپانی و نیکلاس اتامندی مصدوم نمی شدند، رشفورد به این راحتی نمی توانست گلزنی نماید چرا که زوج کمپانی-اتامندی را نمی توان با دمیکلیس- مانگالا مقایسه  کرد. البته چند دقیقه بعد مارسیال هم می توانست گل دوم را بزند که نشد. در آخرین لحظات نیمه اول دو اتفاق مهم افتاد. برخورد یحیی توره با مایکل کریک در محوطه جریمه منچستر یونایتد که مایکل اولیور داور این بازی، اعتقادی به پنالتی نداشت. برخورد رشفورد و دیمیکلیس در محوطه جریمه هم پس از همین اتفاق بود که باز هم داور، هیچ اعتقادی به پنالتی نداشت و این بار دیمیکلیس کلافه تر از همیشه بود. فن خال در پایان بازی به پنالتی بودن این صحنه اشاره کرد.

مصدومیت رحیم استرلینگ در نیمه اول و جو هارت در نیمه دوم را باید بدترین حوادث این بازی در آستانه بازی های تیم ملی انگلیس دانست به ویژه مصدومیتی که منجر به بیرون رفتن «نامبر وان» انگلیس شد. پیگرینی که اوضاع را وخیم می دید، دیمیکلیس را بیرون کشید و به جای او، ویلفرد بونی را به میدان فرستاد. اوضاع دیمیکلیس به قدری بد بود که پیگرینی ترجیح داد تعویض سوم خود را در اوایل نیمه دوم انجام دهد و نماندن این مدافع پر اشتباه آرژانتینی در زمین را به مصدومیت های احتمالی و ده نفره شدن احتمالی تیمش در ادامه بازی ترجیح داد هر چند که سهمیه مصدومان سیتی با خروج هارت و استرلینگ تکمیل شده بود و خوشبختانه بازیکن دیگری مصدوم نشد.

پس از بیرون رفتن دیمیکلیس، مربی منچستر سیتی از فرناندینیو در قلب خط دفاعی و در کنار مانگالا استفاده می کرد که برای اولین بار از ژانویه در ترکیب اصلی سیتیزن ها قرار گرفته بود. آگوئرو برای آن که نشان دهد از بدل خود بهتر گل میزند، در دقیقه 65 پرید و سانتر یحیی توره را با ضربه سر به سوی دروازه دخیا هدایت کرد که با بدشانسی محض، به تیر دروازه اصابت کرد تا بزرگ ترین شانس سیتی برای به تساوی کشاندن بازی از بین برود. ویلفرد بونی که این روزها به شدت مورد انتقاد قرار دارد، هرگز زوج خوبی برای آگوئرو نبود و وقتی یک فرصت عالی گلزنی را هم در اواخر بازی از دست داد، بسیاری از هواداران سیتی از خود می پرسیدند که چرا بونی؟

کریس اسمالینگ هم خوش شانس بود که پس از ارتکاب خطا روی آگوئرو، با کارت قرمز جریمه نشد تا خاطره اخراج او از زمین در داربی منچستر در سال 2014 تکرار نگردد. فن خال برنامه های خوبی برای بازی داشت و با استادی تمام، نتیجه را تا پایان حفظ کرد. یونایتدِ فن خال کوچک ترین فضایی را در اختیار حریف نمی گذاشت و تیم مانوئل پیگرینی بیشتر به شیری شباهت داشت که دندان هایش را کشیده بودند! بدون شک سیستم بازی منچستر یونایتد بود که باعث رقم خوردن این پیروزی آسان شد.

مالکیت توپ، اندکی بیشتر در اختیار میزبان قرار داشت ولی نکته آماری جالب این بازی، تعداد ضربات به سمت دروازه بود. سیتی 15 شوت خارج از چارچوب داشت ولی تعداد ضربات خارج از چارچوب منچستر یونایتد صفر بود. اما شیاطین سرخ فقط 4 ضربه داخل چارچوب داشتند که یکی از آنها توسط رشفورد تبدیل به گل شد. تیم پیگرینی این روزها مشغول شکستن رکوردهای منفی است. آنها چندی قبل سه باخت متوالی را در لیگ برتر برای اولین بار از نوامبر 2008 متحمل شدند و در 5 بازی خانگی اخیر به پیروزی نرسیده اند.

سیتی خوش شانس بود که وستهم نتوانست چلسی را شکست دهد وگرنه رتبه چهارمی آنها هم به مخاطره می افتاد. هشدار آلن شیرر به پپ گواردیولا هم جالب توجه بود. شیرر در برنامه تلویزیونی به نکته ای اشاره کرد که شاید کمتر کسی به آن توجه داشت. نبودن پپ در فصل آینده لیگ قهرمانان اروپا! سیتی اگر به همین ترتیب ادامه بدهد، جایگاه چهارمی را هم از دست خواهد داد و این یعنی نبودن پپ گواردیولا در لیگ قهرمانان اروپا.

اما اوضاع در منچستر یونایتد کمی متفاوت است. شکست دادن تیم همشهری پس از 4 باخت اخیر شاگردان فن خال، اتفاق بسیار شیرینی برای هواداران یونایتد بود تا باخت تلخ مقابل لیورپول در لیگ اروپا را به فراموشی بسپارند. از دسامبر 2012 به بعد، منچستر سیتی در 4 بازی از 6 داربی شهر منچستر پیروز شده بود ولی شیاطین سرخ با این برد ارزشمند در اتحاد، به برتری سیتیزن ها خاتمه دادند و این تیم را از دست یافتن به سه پیروزی متوالی خانگی مقابل یونایتد از سال 1995، محروم کردند. فن خال در پایان بازی، از رشفورد به عنوان یک مهاجم واقعی یاد کرد و بهترین پست برای او را، حضور در نوک خط حمله دانست.

البته مارکوس روخو هم در روز تولدش در پست دفاع چپ  بازی کرد.  جایگزینی مروان فلینی و گیرمو وارلا با متیو دارمیان و مورگان اشنایدرلین یک ریسک بزرگ بود که توسط فن خال انجام شد و در نهایت هم جواب مثبتی داد تا یونایتد به دومین برد خارج از خانه خود طی 9 بازی اخیر لیگ برتر دست یابد. آگوئرو تاکنون 7 گل را به یونایتد زده ولی بازیکنی که بیشترین تعداد گل زده به یونایتد را دارد، آلن شیرر با 10 گل است و وین رونی با 11 گل زده، بهترین گلزن داربی های منچستر می باشد.

رشفورد هم با گلزنی در این بازی، با 18 سال و 141 روز، تبدیل به جوان ترین گلزن تاریخ داربی منچستر شد. او از 5 گل اخیر منچستر یونایتد در لیگ برتر، در 4 گل نقش مستقیم داشته است. (3 گل زده و یک پاس گل) جالب اینجاست که یونایتد در مقابل آرسنال هم پس از انجام بازی در پنجشنبه شب (لیگ اروپا) به پیروزی رسیده بود و در آن بازی هم رشفورد گل زده بود. به نظر می رسد که ترسناک بودن این مهاجم زاده شب هالووین برای مدافعان حریف، بی ارتباط با تاریخ تولدش نباشد. در شب تولد رشفورد یعنی 31 اکتبر 1997، یونایتد در صدر جدول لیگ برتر قرار داشت و سیتی در رده چهارم از پایین جدول لیگ دسته دوم. در آن زمان، قدرت منچستر سیتی نه تنها از منچستر یونایتد، بلکه از سایر تیم های این شهر یعنی بولتون، بری، استاکپورت کانتی و حتی کرو الکس و پورت ویل هم کمتر بود اما هواداران منچستر سیتی باید به خود افتخار کنند که طی این سال ها و با بزرگ شدن رشفورد، آنها نیز تبدیل به یکی از تیم های بزرگ جزیره شدند. فقط کافی است به نحوه گلزنی و همچنین حضور رشفورد در نقاط مختلف زمین توجه کنیم تا ارزش فنی کار او مشخص شود.

ارزش این پیروزی هنگامی صد چندان می شود که بدانیم منچستر یونایتد با کسب این 3 امتیاز، به فاصله یک امتیازی همشهری خود رسید و شانس شاگردان فن خال برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا بسیار افزایش یافت. حتی از لحاظ ریاضی هنوز هم شانس قهرمانی برای یونایتد هست به شرطی که هر 8 بازی باقیمانده را پیروز شده و سایر تیم های مدعی هم امتیازهای زیادی را از دست بدهند، شاید اگر منچستر فرگوسن بود، وقوع چنین احتمالی دور از ذهن به نظر نمی رسید.

حال که این همه از مارکوس رشفورد تعریف و تمجید می شود، شادی بی انصافی باشد که یادی از جسی لینگارد نکنیم. فن خال در این بازی به لینگارد نقش «بازیکن شماره 10» را داده بود و درک متقابل بالایی بین رشفورد و لینگارد وجود داشت. شاید بتوان استفاده هم زمان از لینگارد و رشفورد را یکی دیگر از ریسک های فن خال برای این بازی دانست.  راستی کسی از ممفیس دیپای خبر ندارد؟ ممفیس 90 دقیقه روی نیمکت حضور داشت.

در مورد عملکرد بازیکنان نیز باید اشاره کنیم که پس از آگوئرو که نمره 7 گرفت، فرناندینیو و خسوس ناواس بهترین بازیکنان منچستر سیتی بودند. در تیم مقابل نیز، باید به اسمالینگ آفرین گفت که بدون گرفتن کارت قرمز در داربی، توانست آگوئرو را مهار کند. دارمیان هم که کم کم داشت تبدیل به نامی فراموش شده، می شد به خوبی داوید سیلوا را از کار انداخت اما در بین مدافعان یونایتد، بالاترین نمره به دالی بلیند رسید. پس از مارکوس رشفورد، بهترین بازیکنان یونایتد در این بازی، به ترتیب آنتونی مارسیال و خوان ماتا بودند.

پس از سوت پایان بازی هم دو اتفاق قابل ذکر رخ داد. یکی دلخوری پیگرینی از پرسش های خبرنگاری اسکای اسپورتس و قهر کردن او از جلوی دوربین که اتفاقی جدید و بعید از این مربی آرام بود ولی حادثه دیگری که رخ داد و البته چندان هم دور از ذهن به نظر نمی رسید، درگیری هواداران دو تیم در داخل ورزشگاه اتحاد بود. این درگیری با پرتاب سکه توسط هواداران سیتی به سوی هواداران یونایتد آغاز شد و حتی مایکل کریک و برخی از خبرنگاران نیز در بین هواداران یونایتد حضور داشته و شاهد این اتفاقات بودند.

و در خاتمه، هیچ چیز خوش تر از نظر کارشناسی گرام سونس نیست. سونس معتقد است که وقتی سیتی پس از قطعی شدن حضور گواردیولا و جدایی پیگرینی، 11 بازی برگزار کرده و فقط 4 برد را به دست آورده، می توان خیلی چیزها را حدس زد. می توان فهمید که این خبر روی تیم پیگرینی اثر منفی گذاشته و بازیکنان سیتی دیگر آن حرف شنوی لازم را از مربی خود نداشته و عنان کار از دست این مربی شیلیایی در رفته است. باید منتظر بمانیم تا عملکرد سیتی در بازی مقابل پاریس سن ژرمن و همچنین لیگ برتر را شاهد باشیم.

طرفداری